9ο και... γράμματα σπουδάματα...

Της Κορίνας Καφετζοπούλου Το κόκκινο αυγό για την εκκλησιαστική παράδοση συμβολίζει το θαύμα της αναστάσεως του Χριστού. Λέγεται ότι όταν η Μάρθα η μυροφόρα, αδερφή του Λαζάρου, έτρεξε να πει στην αδερφή της Μαρία, το νέο της Αναστάσεως του Χριστού, εκείνη με δυσπιστία της απάντησε:  « Αν αναστήθηκε ο Κύριος τα αυγά που έχουμε μαζέψει να  γίνουν κόκκινα » , όπως και έγινε. Από τότε τα αυγά βάφονται κόκκινα και τσουγκρίζονται το βράδυ της Αναστάσεως. Αιώνες τώρα το έθιμο της βαφής των αυγών τηρείται με ευλάβεια κάθε Μ. Πέμπτη στα σπίτια των Χριστιανών Ορθοδόξων. Πριν τις χημικές χρωστικές ουσίες υπήρχαν οι φυσικοί τρόποι βαψίματος. Με ιεροτελεστία γινόταν όλη η διαδικασία που ξεκινούσε πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, προκειμένου όλα να είναι έτοιμα εκείνη την ημέρα. Έπρεπε να μαζευτούν τα αυγά από τα κοτέτσια και τα φυσικά «κόκκινα» της φύσης, άλλωστε, τότε ήταν αλλιώς … ακόμα και τα τσικάλια . Κάθε χρόνο στα χωριά σε ένα σπίτι βάφονταν τα αυγά κα

      Ονομασία του μήνα Φεβρουαρίου, Ετυμολογία μήνα : Ο Φεβρουάριος παράγεται από το λατινικό ρήμα februare, που σημαίνει καθαίρω, αγνίζω, αποβάλλω τα καθάρματα. Ο Φεβρουάριος προστέθηκε στο Ρωμαϊκό έτος σαν ο τελευταίος μήνας από τον Πομπίλιο Νουμά. Είναι μήνας διαβατήριος και αποκαθαρκτικός. Το 153 π,χ. μεταφέρθηκε στη θέση που έχει σήμερα (δεύτερος μήνας του έτους), και σε αυτή τη θέση διατηρήθηκε και στο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Στη διάρκειά του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών. Η λατινική λέξη februa σημαίνει καθάρσιος-καθαρκτικός και το ουδέτερο πληθυντικού februa, σήμαινε όχι μόνο καθαρτήριος, αλλά και συγκεκριμένα ειδική γιορτή που γίνονταν τον μήνα Φεβρουάριο. Ο μήνας λοιπόν που περιλάμβανε τους καθαρμούς ονομάστηκε Februarious mensis και μετά από παράλειψη του mensis (μήνας) έμεινε η λέξη Φεβρουάριος.

ΘΕΡΙΣΜΑ ΣΤΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΓΚΛΟΥΒΗ Αλώνισμα στα ΣΚΛΑΒΕΪΚΑ

Η μουσική είναι δεμένη με την ιστορία και τον λαϊκό πολιτισμό του ελληνικού λαού. Τα έθιμα και οι παραδόσεις φτάνουν ως τις μέρες μας από την αρχαία Ελλάδα. Ένα από αυτά είναι και τα χελιδονίσματα, ένα αναβλαστικό έθιμο που λαμβάνει χώρα τον Μάρτιο, τον πρώτο μήνα της άνοιξης. Σκοπός του εθίμου είναι η υποβοήθηση της βλάστησης της γης. Ανάλογα αναβλαστικά έθιμα είναι η Πρωταπριλιά στη διάρκεια της οποίας οι άνθρωποι συνηθίζουν να λένε ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουν τις βλαπτικές δυνάμεις που πιστεύουν ότι μπορεί να εμποδίσουν την ευφορία της γης αλλά και η έξοδος στη φύση την Πρωτομαγιά η οποία συνοδεύεται από μάζεμα λουλουδιών και πλέξιμο στεφανιών από άνθη. Ο Μάρτιος, ο πρώτος μήνας της άνοιξης έχει συνήθως άστατο καιρό. Για τον λόγο αυτό και ο ελληνικός λαός έδωσε στον Μάρτη πολλά ονόματα: Μάρτης ο Κλαψόγελος ,  ο Πεντάγνωμος , ο  Γδάρτης , ο  Καψομάρτης , ο  Ανοιξιάτης , ο  Παλαβιάρης  κ.ά., καθώς και πολλές παροιμίες: «Μάρτης, γδάρτης και καλός παλουκοκάφτ