Θεωρία της Σχετικότητας και Μαύρες Τρύπες

Συντάκτης του αφιερώματος: Σωτήρης Ρήγος

Οι ζωγραφιές είναι του συντάκτη του αφιερώματος.

Το 1915 ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δημοσίευσε την γενική θεωρία της σχετικότητας μια θεωρία που άλλαξε την φυσική όπως την γνωρίζαμε και το πως αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν.

Η γενική θεωρία της σχετικότητας εκτός από την βαρύτητα μιλάει και για τον χωροχρόνο. Μπορούμε να τον φανταστούμε σαν ένα μεγάλο τεντωμένο ύφασμα,   όπου τα μεγάλα σώματα τείνουν να κατεβούν προς τα κάτω του υφάσματος.  Έτσι στα ουράνια σώματα που έχουν μεγάλη μάζα ο χρόνος, όπως αποδείχτηκε, κυλάει πιο αργά. 

Αλλά πρώτα ας κατανοήσουμε τι είναι η βαρύτητα. Είναι μια από τις πιο ασθενείς δυνάμεις της φύσης αλλά έχει δυο μεγάλα πλεονεκτήματα.

Πρώτον δρα από μεγάλη απόσταση και δεύτερον είναι πάντοτε ελκτική. Αυτό σημαίνει πως για ένα επαρκώς μεγάλο αστέρα μπορεί η βαρύτητα να υπερισχύσει όλων των δυνάμεων και να οδηγήσει σε βαρυτική κατάρρευση. 

Η μαύρες τρύπες πρώτα ονομάστηκαν σκοτεινοί αστέρες από τον Μίτσελ. 

Σύμφωνα με αυτόν η βαρύτητα είναι τόσο δυνατή που ούτε το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει. 

Ας πούμε πως είχαμε ένα διαστημόπλοιο και κατευθυνόταν σε μια μαύρη τρύπα. Καθώς πλησιάζουμε, ο χρόνος κυλάει πιο αργά.  Έτσι μόλις φθάσει το διαστημόπλοιο στο εσωτερικό της μαύρης τρύπας φαίνεται πως έχει αποκοπεί με οποιαδήποτε αιτιώδη σχέση με το σύμπαν. Για να μπει κάποιος στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας πρέπει να βεβαιωθεί πως είναι αρκετά μεγάλη, σαν αυτή στο κέντρο του γαλαξία μας, αλλιώς θα τον κάνει σπαγγέτι.
Πάλι, καθώς πλησιάζει ο χρόνος επιβραδύνεται και η μορφή της για κάποιον μακρινό παρατηρητή φαίνεται θολή και τείνει προς το κόκκινο.