25η Μαρτίου 1821

 

ΠΗΓΗ:http://esxoleio.weebly.com

Η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή για μας τους Έλληνες, εθνική και θρησκευτική. Γιορτάζουμε την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, αλλά και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Τέτοια μέρα ο αρχάγγελος Γαβριήλ μετέφερε το μήνυμα του Θεού στην Παναγία, ότι θα γεννήσει τον Υιό του. Αυτό το γεγονός ονομάζεται Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.

ΚΛΙΚ ΕΔΩ: Επανάσταση 1821

Μια παρουσίαση για την 25η Μαρτίου 1821 από χρήστη gregzer

25η Μαρτίου 1821

Ο αγώνας του 1821 ήταν ένας αγώνας άνισος. Οι Έλληνες πολέμησαν εναντίον της αυτοκρατορίας των Οθωμανών Τούρκων. Χρειάστηκε πολύς αγώνας και χύθηκε πολύ αίμα από την πλευρά των Ελλήνων για να φτάσουμε στη νίκη μετά από οκτώ χρόνια πολέμου. Το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» έγινε το κεντρικό σύνθημα της επανάστασης. Από το 1838 η 25η  Μαρτίου γιορτάζεται ως η επέτειος εορτασμού της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Σημαία πλοίου των Ψαρών από το 1821

Το χρονικό της 25ης Μαρτίου

Το βυζαντινό κράτος άντεξε για χίλια περίπου χρόνια. Στις 29 Μαΐου του 1453 ο Μωάμεθ ο Β’ ο Πορθητής καταλαμβάνει την Κωνσταντινούπολη. Έχει ήδη κατακτήσει και την υπόλοιπη Ελλάδα. Ακολουθούν 400 χρόνια σκλαβιάς, διωγμών και αμέτρητων βάσανων για τους σκλαβωμένους Έλληνες. Στα 400 αυτά χρόνια πολλές φορές ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες, αλλά όλες οι προσπάθειές τους κατέληγαν σε αιματοχυσία.  Ο Ρήγας Φεραίος Η επανάσταση οργανώθηκε από μια μυστική οργάνωση που ονομάστηκε Φιλική Εταιρία. Ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό από τους Εμμανουήλ Ξάνθο,  Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ. Οι φιλικοί οργάνωσαν την άνοιξη του 1821 πολλές επαναστατικές εστίες, από τη Μολδοβλαχία μέχρι και την Κρήτη. Σχεδόν όλες έσβησαν αμέσως κάτω από την επέμβαση του τούρκικου στρατού. Οι εστίες όμως της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και πολλών νησιών του Αιγαίου κατάφεραν να υπερισχύσουν των στρατιών που έστειλε ο σουλτάνος τα δύο επόμενα χρόνια.

Η άλωση της Πόλης από το Μωάμεθ Β'  Πρόδρομος της ελληνικής επανάστασης του 1821 θεωρείται ο Ρήγας Φεραίος. Ήταν μορφωμένος και αγαπούσε ιδιαίτερα την πατρίδα του την Ελλάδα. Μετά από πολλές περιπλανήσεις κατέληξε στη Βιέννη, την οποία και έκανε κέντρο της επαναστατικής του δράσης. Με τον Θούριο που έγραψε έγινε ο κήρυκας του μεγάλου ξεσηκωμού και με το μαρτυρικό του θάνατο ήρωας της ελληνικής επανάστασης.

Οι Οθωμανικές δυνάμεις με τη βοήθεια του Αιγύπτιου Ιμπραήμ πασά κατάφεραν να περιορίσουν την επανάσταση, αλλά η πτώση του Μεσολογγίου σε συνδυασμό με το κίνημα του Φιλελληνισμού που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη ώθησαν τις μεγάλες δυνάμεις σε αλλαγή των σχεδίων τους. Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία τάχθηκαν υπέρ των Ελλήνων αρχικά με διπλωματικά μέσα και στη συνέχεια με ένοπλη παρέμβαση τόσο στη ναυμαχία του Ναυαρίνου όσο και με τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Η Τουρκία αναγκάστηκε να αποσύρει τις δυνάμεις της από την Πελοπόννησο και μετά από τη Στερεά Ελλάδα. 

Μια σειρά από συνθήκες από το 1827 ως το 1830 έδωσαν τηνανεξαρτησία στο ελληνικό κράτος το 1830, ενώ τα σύνορά του οριστικοποιήθηκαν το 1832.

Η Ελλάδα το 1832

Πατήστε στην εικόνα για να μεταφερθείτε στο e-geografia και να δείτε έναν διαδραστικό χάρτη των αλλαγών στα σύνορα της Ελλάδας

Σημαντικές στιγμές της επανάστασης

1814: Ίδρυση της Φιλικής εταιρίας 22 Φεβρουαρίου 1821: Ο Υψηλάντης κηρύσσει την επανάσταση στη Μολδοβλαχία 7 Μαρτίου 1821: Ο Παπαφλέσσας κάνει το ίδιο στην Πελοπόννησο. 20 Μαρτίου 1821: Ο Αθανάσιος Διάκος βρίσκει ηρωικό θάνατο στην Αλαμάνα, ξαναζωντανεύοντας το έπος των 300 Σπαρτιατών του Λεωνίδα. 23 Σεπτεμβρίου 1821: Οι Έλληνες ακολουθώντας το σχέδιο του Κολοκοτρώνη κυριεύουν την Τριπολιτσά, επικρατώντας ουσιαστικά σε όλη την Πελοπόννησο. 30 Μαρτίου 1822: Οι Τούρκοι κάνουν απόβαση στη Χίο, καταστρέφοντας το νησί και σκοτώνοντας ή αιχμαλωτίζοντας χιλιάδες Έλληνες. 6-7 Ιουνίου 1822: Ο Κανάρης παίρνει εκδίκηση για το χαμό της Χίου πυρπολώντας την τούρκικη ναυαρχίδα στο λιμάνι του νησιού. 26-28 Ιουνίου 1822: Ακολουθώντας και πάλι το σχέδιο του Κολοκοτρώνη, οι Έλληνες επιτυγχάνουν σπουδαία νίκη στα Δερβενάκια, εξολοθρεύοντας το στρατό του Δράμαλη 11 Αυγούστου 1823: Ο Μάρκος Μπότσαρης χάνει τη ζωή του μαζί με τους Σουλιώτες που πολεμούσαν μαζί του. 20 Ιουνίου 1824: Οι Τούρκοι επιτίθενται στα Ψαρά και καταστρέφουν το νησί. Την εικόνα της καταστροφής δίνει ο εθνικός ποιητής μας Διονύσιο Σολωμός με το περίφημο επίγραμμά του: 10 Απριλίου 1826: Η ηρωική έξοδος των υπερασπιστών του Μεσολογγίου, μετά από μακρόχρονη πολιορκία. 24 Νοεμβρίου 1826: Ο Καραϊσκάκης καταφέρνει μεγάλη νίκη κατά του Μουσταφάμπεη στην Αράχοβα και ξαναζωντανεύει την επανάσταση στη Στερεά Ελλάδα, η οποία πήγαινε να σβήσει μετά τις νίκες των Τούρκων. 8 Οκτωβρίου 1827: Στη ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι ενωμένοι στόλοι των Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων καταστρέφουν τον Τουρκοαιγυπτιακό στόλο και ανοίγει έτσι ο δρόμος για την ανεξαρτησία της Ελλάδας. 6 Ιανουαρίου 1828: Φτάνει στην Ελλάδα ο Καποδίστριας και γίνεται ο πρώτος κυβερνήτης του νέου Ελληνικού κράτους.

Ο Υψηλάντης φτάνει στη Μολδοβλαχία

Τραγούδια για την 25η Μαρτίου

Σαράντα παλικάρια από τη Λε- από τη Λεβαδιά. Πάνε για να πατήσουνε την Τροπό- μωρέ την Τροπολιτσά. Στο δρόμο που πηγαίνανε γέροντ' α- μωρέ γέροντ' απαντούν. "Γεια σου χαρά σου γέρο!" "Καλώς τα τα- καλώς τα τα παιδιά. Που πάτε παλικάρια που πάτ' ορέ- που πάτ' ορέ παιδιά;" "Πάμε για να πατήσουμε την Τροπό- μωρέ την Τροπολιτσά!".  Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα να `τανε το 21 να `ρθει μια στιγμή Να περνάω καβαλάρης στο πλατύ τ’ αλώνι και με τον Κολοκοτρώνη να `πινα κρασί Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά και να κρατάω τις νύχτες με τ’ άστρα μια Τουρκοπούλα (ομορφούλα) αγκαλιά Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα να `τανε το 21 να `ρθει μια βραδιά Πρώτος το χορό να σέρνω στου Μοριά τις στράτες και ξοπίσω μου Μανιάτες και οι Ψαριανοί Κι όταν λαβωμένος γέρνω κάτω απ’ τους μπαξέδες να με ραίνουν μενεξέδες χέρια κι ουρανοί Να πολεμάω τις μέρες στα κάστρα και το σπαθί μου να πιάνει φωτιά και να κρατάω τις νύχτες με τ’ άστρα μια Τουρκοπούλα (ομορφούλα) αγκαλιά Μου ξανάρχονται ένα ένα χρόνια δοξασμένα να `τανε το 21 να `ρθει μια βραδιά Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά, να φεύγωμ' απ' τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Διάβασα ιστορία εχτές, λιγάκι, και με κλαμένα μάτια σταμάτησα να δω τον Γεώργιο Καραΐσκάκη και τον σκέφτομαι και τραγουδώ. Της καλογριούλας γιε, έλα στα όνειρά μας κι έτσι ματωμένος, πες μας στρατηγέ πόσο απέχει ο θάνατος απ' τη λευτεριά μας πόσο απέχει ο θάνατος απ' τη λευτεριά μας. Σήκωνε στον πάγκο το μπαϊράκι και τον προσμέναν σκλάβοι μες στο Αιτωλικό τον Γεώργιο Καραΐσκάκη τον αγωνιστή, τον αητό. Της καλογριούλας γιε, έλα στα όνειρά μας κι έτσι ματωμένος, πες μας στρατηγέ πόσο απέχει ο θάνατος απ' τη λευτεριά μας πόσο απέχει ο θάνατος απ' τη λευτεριά μας. Πόσο απέχει ο θάνατος απ' τη λευτεριά μας πόσο απέχει ο θάνατος απ' τη λευτεριά μας.

Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα, τρώνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε.  Μα ένα μικρό, μα ένα μικρό κλεφτόπουλο, δεν τρώει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει, δεν γλεντάει.  Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματα του κοίταζε. Του ντουφεκιού του λέει: «Γεια σου Κίτσο μου λεβέντη!»  Τόσες φορές, τόσες φορές με γλύτωσες απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' των Τούρκων τα μαχαίρια. Κι εσείς παιδιά μωρέ κλεφτόπουλα. Παιδιά της Σαμαρίνας, μωρέ παιδιά καημένα. Παιδιά της Σαμαρίνας κι ας είστε λερωμένα. Αν πάτε, πά- μωρ' πάνω στα βουνά, ψηλά στη Σαμαρίνα μωρέ παιδιά καημένα. ψηλά στη Σαμαρίνα κι ας είστε λερωμένα. Τουφέκια να μωρ' να μη ρίξετε. Τραγούδια να μην πείτε μωρέ παιδιά καημένα. Τραγούδια να μην πείτε κι ας είστε λερωμένα. Κι αν σας ρωτήσει μωρέ η μάνα μου, η δόλια η αδερφή μωρέ παιδιά καημένα. η δόλια η αδερφή μου κι ας είστε λερωμένα. Μην πείτε, πεί- μωρ' πως εχάθηκα. Πως είμαι σκοτωμένος μωρέ παιδιά καημένα. Πως είμαι σκοτωμένος κι ας είστε λερωμένα. Όλη δόξα, όλη χάρη, άγια μέρα ξημερώνει και τη μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό. Και τα στήθη σου όλο φλόγα με τον ήλιο σου πυρώνεις, που χρυσός με περηφάνια περπατεί στον ουρανό.  Στην Αγία Λαύρα πρώτα τις χρυσές ακτίνες χύνει, που λεβέντες πρώτ' ανάψαν του πολέμου τη φωτιά. Τη γαλάζια μας Σημαία με τη χάρη του λαμπρύνει και του θείου Ιεράρχη χαιρετάει τη σκιά.  Ομορφιά και δόξα χύνει όπου γη αιματωμένη απ' το τιμημένο αίμα των παιδιών της κλεφτουριάς. Τ' άγιο χώμα χαιρετάει και περήφανα διαβαίνει από τα Ψαρά στο Σούλι και στο χάνι της Γραβιάς.  Απ' τη Ρούμελη κι εκείθε απ' την Κλείσοβα περνάει και στο Μεσολόγγι μέσα χύνει το χρυσό του φως. Την αιματωμένη γη του χαιρετάει κι ευλογάει, Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια για όλου του κόσμου το ψωμί το φως και το τραγούδι Κάτω απ' τη γλώσσα του κρατεί τους βόγγους και τα ζήτω κι αν κάνει πως τα τραγουδεί ραγίζουν τα λιθάρια