Χριστός Ανέστη!

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ και σήμερα και νιώθουμε περίεργα.

Αν δεν ζούσαμε το φόβο της πανδημίας θα ετοιμαζόμαστε με τις λαμπάδες στο χέρι για την αναστάσιμη λειτουργία. Όμως και από το σπίτι μας θα πρέπει να αισθανθούμε τη λαμπριάτικη αυτή νύχτα. 

Το βράδυ κάθε Μεγάλου Σαββάτου αρχίζει το πανηγύρι της νίκης απέναντι στο θάνατο. Οι εκκλησίες περιμένουν τους πιστούς ολόφωτες για να γιορτάσουν την Ανάσταση. Οι ιερείς ντυμένοι με τα λαμπρά τους άμφια, οι πιστοί λουσμένοι με το φως της Ελπίδας. Στα μάτια τους ζωγραφισμένη η ζωή.

Η ατμόσφαιρα χαρόσυνη, σε αντίθεση με αυτήν της λύπης και του πένθους που επικρατούσε μέχρι χθες, λαμπροί και εορταστικοί και οι ύμνοι που ακούγονται. Λίγα λεπτά σιγής και αναμονής και στην Ωραία Πύλη προβάλλει με αναμμένη τη λαμπάδα ο ιερέας «Δεύτε λάβετε φως». Ευλαβικά πλησιάζουμε, παίρνουμε φως από το φως του, που συμβολίζει το ανέσπερο φως, το φως που δεν σβήνει ποτέ, δηλαδή το Χριστό.

Οι ιερείς κρατώντας το ιερό Ευαγγέλιο βγαίνουν από το ναό, με τους πιστούς να ακολουθούν, και τους ψάλτες να ψάλλουν ωραίους ύμνους. Το Ευαγγέλιο λέει για την πορεία των μυροφόρων προς τον τάφο, την έκπληξη τους μπροστά στο κενό το άδειο μνημείο, τη συνομιλία τους με τον Άγγελο, τον φόβο τους. Ο ιερέας ψάλλει «Χριστός Ανέστη», οι πιστοί, εχθροί και φίλοι αγκαλιάζονται και εύχονται ο ένας στον άλλο, δίνουν το φιλί της αγάπης. 

Είναι ξεχωριστή η βραδιά γιατί τη νύχτα αυτή ο Χριστός μας άνοιξε τις πύλες του Παραδείσου και μας προσκάλεσε να μετέχουμε στη χαρά της Βασιλείας Του. Πανηγυρική είναι η αναστάσιμη θεία λειτουργία που ακολουθεί.

Χριστός Ανέστη!

Αληθώς Ανέστη!

 Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ

Το μεγαλείο της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο φαίνεται στην περίφημη εικόνα της Αναστάσεως. Ο Αναστημένος Χριστός βρίσκεται στο κέντρο της εικόνας. Πίσω του φαίνονται δύο απότομα βουνά που σκιαγραφούν το βάθος και τα σπλάχνα της γης.

Ο Χριστός δεσπόζει όρθιος και λάμπει το ζωηφόρο Σώμα Του. Φορά μεγαλοπρεπή λευκό αρχαιοελληνικό χιτώνα, ενώ τα φωτεινά χρώματα ζωντανεύουν τη νέα ζωή, την αναστημένη. Με τα δύο του χέρια απλωμένα και με δυναμική κίνηση πάνω από την είσοδο του Άδη τραβάει από τις δύο ανοιχτές σαρκοφάγους τον Αδάμ και την Εύα. Οι εκπρόσωποι του ανθρώπινου γένους, γέροντες και ικέτες, παρέμεναν μέσα στα μνήματα, μετά την πτώση τους στον παράδεισο. Με την ανάσταση του Ιησού έχει φτάσει η ώρα να εγερθούν. Ο Χριστός τους απλώνει τα χέρια με σιγουριά και η όψη Του συνδυάζει την αυστηρότητα με την άφατη φιλανθρωπία.

Τα δύο Του πόδια πατάνε πάνω στον ξύλινο Σταυρό, που υπήρξε γι΄ Αυτόν ο Σταυρός του πόνου της Αγάπης. Κάτω από το σταυρό υπάρχει το κενό του Άδη, το οποίο συμβολίζεται με το μαύρο χρώμα που χαρακτηρίζει την άβυσσο, με τις δύο παραβιασμένες πύλες του Άδη, που ο Χριστός καταπάτησε με τη σταυρική θυσία και την Ανάστασή Του. Σε όλη την επιφάνεια έχουν εκσφενδονισθεί κλειδιά, μοχλοί και καρφιά, τεκμήρια του συγκλονιστικού γεγονότος που συνέβη. Στο χαμηλότερο σημείο εικονίζεται ξαπλωμένος, ως δεμένος γέροντας, ο θάνατος που σχετίζεται με το δαιμονικό στοιχείο της ζωής.

Στα δύο μέρη της παράστασης και πίσω από τους πρωτόπλαστους εικονίζονται δύο ομάδες. Αριστερά τοποθετούνται οι βασιλιάδες και οι προφήτες και σε ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους διακρίνεται ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ως το εξαιρετικό πρόσωπο που γεφυρώνει τις δύο Διαθήκες - την Παλαιά και την Καινή διαθήκη - καθώς και ο Δαβίδ με τον Σολομώντα. Δεξιά στέκονται μορφές των Δικαίων και των Αποστόλων.

Το πορφυρό (κόκκινο) χρώμα που επικρατεί σε όλη την εικόνα δείχνει τη λαχτάρα της προσμονής και της αγάπης όλων απέναντι στον Χριστό που ως τέλειος άνθρωπος ανέστησε το ανθρώπινο γένος.

ΠΗΓΗ:Αγγελικής Θ. Μαστρομιχαλάκη, Πάσχα Ελληνικό, εκδ. Ακρίτας, 2003