9ο και... γράμματα σπουδάματα...

Μαζί με τις ευχές για Καλή Ανάσταση, μερικά από τα καλύτερα ελληνικά ποιήματα για το Πάσχα. Την υποκειμενική μου προτίμηση δεν θα την κρύψω: το απλοϊκό μα γνήσιο «Μοιρολόι της Παναγιάς», η λαμπρή «Ημέρα της Λαμπρής» του Σολωμού, οι τρεις ύμνοι του Σικελιανού, το «Τραγούδι του Σταυρού» μα κυρίως «Το τροπάριο της Κασσιανής» του Παλαμά, και τέλος η πικρή, μεταφορική «Μεγάλη Παρασκευή» του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, νομίζω, ξεχωρίζουν. Χρόνια Πολλά! Δημοτικό, «Μοιρολόι της Παναγιάς» Δημοτικό, «Τάξε του Χάρου καμπουχά» Δημοτικό, «Με γέλασάνε τα πουλιά» Δημοτικό, «Το περιβόλι του Χάρου» Δ. Σολωμός, «Η ημέρα της Λαμπρής» Κ. Παλαμάς, «Το τραγούδι του Σταυρού» Κ. Παλαμάς, «Γιορτές» (απόσπασμα)

ΚΛΙΚ στην εικόνα.... 

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ και σήμερα και νιώθουμε περίεργα. Αν δεν ζούσαμε το φόβο της πανδημίας θα ετοιμαζόμαστε με τις λαμπάδες στο χέρι για την αναστάσιμη λειτουργία. Όμως και από το σπίτι μας θα πρέπει να αισθανθούμε τη λαμπριάτικη αυτή νύχτα.  Το βράδυ κάθε Μεγάλου Σαββάτου αρχίζει το πανηγύρι της νίκης απέναντι στο θάνατο. Οι εκκλησίες περιμένουν τους πιστούς ολόφωτες για να γιορτάσουν την Ανάσταση. Οι ιερείς ντυμένοι με τα λαμπρά τους άμφια, οι πιστοί λουσμένοι με το φως της Ελπίδας. Στα μάτια τους ζωγραφισμένη η ζωή. Η ατμόσφαιρα χαρόσυνη, σε αντίθεση με αυτήν της λύπης και του πένθους που επικρατούσε μέχρι χθες, λαμπροί και εορταστικοί και οι ύμνοι που ακούγονται. Λίγα λεπτά σιγής και αναμονής και στην Ωραία Πύλη προβάλλει με αναμμένη τη λαμπάδα ο ιερέας «Δεύτε λάβετε φως». Ευλαβικά πλησιάζουμε, παίρνουμε φως από το φως του, που συμβολίζει το ανέσπερο φως, το φως που δεν σβήνει ποτέ, δηλαδή το Χριστό.