9ο και... γράμματα σπουδάματα...

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ και σήμερα και νιώθουμε περίεργα. Αν δεν ζούσαμε το φόβο της πανδημίας θα ετοιμαζόμαστε με τις λαμπάδες στο χέρι για την αναστάσιμη λειτουργία. Όμως και από το σπίτι μας θα πρέπει να αισθανθούμε τη λαμπριάτικη αυτή νύχτα.  Το βράδυ κάθε Μεγάλου Σαββάτου αρχίζει το πανηγύρι της νίκης απέναντι στο θάνατο. Οι εκκλησίες περιμένουν τους πιστούς ολόφωτες για να γιορτάσουν την Ανάσταση. Οι ιερείς ντυμένοι με τα λαμπρά τους άμφια, οι πιστοί λουσμένοι με το φως της Ελπίδας. Στα μάτια τους ζωγραφισμένη η ζωή. Η ατμόσφαιρα χαρόσυνη, σε αντίθεση με αυτήν της λύπης και του πένθους που επικρατούσε μέχρι χθες, λαμπροί και εορταστικοί και οι ύμνοι που ακούγονται. Λίγα λεπτά σιγής και αναμονής και στην Ωραία Πύλη προβάλλει με αναμμένη τη λαμπάδα ο ιερέας «Δεύτε λάβετε φως». Ευλαβικά πλησιάζουμε, παίρνουμε φως από το φως του, που συμβολίζει το ανέσπερο φως, το φως που δεν σβήνει ποτέ, δηλαδή το Χριστό.

  Παλαιότρες και νέες αναρτήσεις για τους Τρεις Ιεράρχες από το ιστολόγιό μας   ΕΔΩ Τρεις Ιεράρχες και παιδεία Ἡ παιδεία τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς, εἶναι ἡ παιδεία ποὺ χρειάζεται ἡ Εὐρώπη σήμερα, γιὰ νὰ ξαναβρεῖ τὰ ὑπαρκτικὰ καὶ πνευματικὰ θεμέλιά της Τοῦ  Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ Ο καλός δάσκαλος κατά το Χρυσόστομο Οι φθονεροί άνθρωποι. Ο ουρανοφάντωρ θεμελιωτής του χριστιανικού ήθους

  της Σοφίας Ντρέκου Σε μια παιδεία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της, που βηματίζει ανακυκλώνοντας σκόρπια  δάνεια  χωρίς να ξέρει το γιατί και το πως, που αναπαράγει άριστα τις κοινωνικές ανισότητες, που δε νοηματοδοτεί τις ζωές των παιδιών, γιορτάζουμε μια αχτίδα φωτός! Μια αχτίδα μεστής και περιεκτικής πρότασης ΖΩΗΣ. Ζωή που επικοινωνεί στην ουσία της ύπαρξης. Ζωή με ελπίδα, με νόημα, με αγάπη, με συγκατάβαση, με υπομονή, με μετάνοια, με χαρμολύπη, με πρόνοια θεού. Οι  τρεις Ιεράρχες  δεν είναι μια ιστορική υπόμνηση στους μαθητές και ...πάμε παρακάτω. Άλλη προοπτική μας δίνουν! Προοπτική μίμησης, ενεργής και ουσιαστικής. Των  Τριών Ιεραρχών  είναι και μία προτροπή για ενότητα των Ελλήνων που συνήθως διαχωρίζονται σε αντίπαλες ομάδες με ασήμαντες διαφορές! χωρίς λόγο και ουσία! Εύχομαι να τους μιμηθούμε όλοι. Δάσκαλοι και μαθητές. Χρόνια πολλά και ευλογημένα.  www.sophia-ntrekou.gr Δείτε: Οι Τρεις Ιεράρχες και πως καθιερώθηκε η εορτή τους (Αφιέρωμα) Η έριδα που χώρισαν τα πλήθη

1. Κλήση και αφοσίωση σελ. 8-13 2. «Τάδε λέει ο Κύριος»: Λόγια μέσα απ’ την καρδιά σελ. 14-16 Οι προφήτες με τα κηρύγματά τους ήθελαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να καταλάβουν τα λάθη τους, να μετανοήσουν και να αλλάξουν τρόπο ζωής. Προσπαθούσαν να μιλούν με τρόπο κατανοητό για τους ανθρώπους της εποχής τους. Χρησιμοποιούσαν αφηγήσεις, χρησμούς, ποιήματα και τραγούδια. Παρακάτω βλέπουμε κάποια από αυτά. «Αγάπησα τον Ισραήλ από τότε που ήταν νήπιο»: Υπενθυμίζουν τη φροντίδα και την αγάπη του Θεού Ο Κύριος λέει: «Όταν ο Ισραήλ ήταν παιδί, τον αγάπησα και τον κάλεσα από την Αίγυπτο, να είναι γιος μου. Όσο όμως τους καλούσα προς εμένα, τόσο αυτοί απομακρύνονταν. Στον Βαάλ πρόσφεραν θυσίες και μπρος στα είδωλά του έκαιγαν προσφορές. Εγώ δίδαξα τον Εφραΐμ να περπατάει, τον κράτησα στην αγκαλιά μου, αλλά αυτοί δεν αναγνώρισαν ότι εγώ τους φρόντιζα». «Εγώ θα βοηθήσω να αποκατασταθούν οι πόλεις και οι κατοικίες τους. Θα τους αγαπήσω ολοφάνερα, ώστε και οι ίδιοι να βλέπουν και να διακηρύσσουν

Λίγες ημέρες πριν από την αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας.  Το Σάββατο πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα η Εκκλησία μας γιορτάζει την  Ανάσταση του Λαζάρου , του φίλου του Κυρίου. Στη Βηθανία ζούσε ο Λάζαρος με τις αδερφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία. Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Κυρίου. Κάποτε αρρώστησε πολύ βαριά. Οι αδερφές του έστειλαν μήνυμα στον Ιησού: «Κύριε, ο αγαπημένος σου φίλος είναι άρρωστος». Όταν το έμαθε ο Ιησούς είπε: « Αυτή η αρρώστια δεν είναι για να φέρει θάνατο, αλλά για να φανεί η δύναμη του Θεού, για να φανερωθεί με αφορμή την αρρώστια η δόξα του Υιού του Θεού ». Ο Ιησούς αγαπούσε τον Λάζαρο και τις αδερφές του, αλλά δεν έτρεξε κοντά τους αμέσως μόλις πληροφορήθηκε την ασθένεια. Έμεινε εκεί όπου βρισκόταν για δυο μέρες ακόμα. Κι όταν πέρασαν αυτές οι δυο ημέρες είπε στους μαθητές του: « Ας πάμε στην Ιουδαία. Ο Λάζαρος, ο φίλος μας, κοιμήθηκε. Πηγαίνω όμως να τον ξυπνήσω ». Οι μαθητές του νόμιζαν ότι μιλάει για τον ύπνο του σώματος και του είπαν: «Κύριε, αν κοιμήθηκε θα

  Έφτασε η ώρα να σταματήσουμε για λίγο το πρωινό ξύπνημα, το καθημερινό διάβασμα, το σχολείο και να φέρουμε στο μυαλό μας τη θυσία και την Ανάσταση του Ιησού.   Να μη ξεχνάμε όμως, πως Πάσχα δεν είναι το αρνί, δεν είναι το κόκκινο αυγό, δεν είναι το τσουρέκι, δεν είναι η λαμπάδα, δεν είναι τα καινούρια ρούχα, δεν είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία δέκα λεπτά πριν το «Χριστός Ανέστη» και ένα λεπτό μετά. Πάσχα δεν είναι η λατρεία του φαγητού, το πανηγύρι, ο χορός και το ποτό. Πάσχα δεν είναι οι σούβλες στο δρόμο, δεν είναι η ανταλλαγή ευχών, δεν είναι η επιστροφή στο χωριό. Η, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτά. Πάσχα είναι πάνω απ’ όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας, όταν μεταλαμβάνουμε στη Θεία Λειτουργία.   Πάσχα είναι η αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δεν γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια κυριαρχεί στις ψυχές μας.   Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάστασή μας

  Τ η Δευτέρα, 30 Ιανουαρίου 2017, εορτή των  Τριών Ιεραρχών , θα γίνει εκκλησιασμός της Στ΄τάξης του σχολείου μας στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου & Ελένης και θα ακολουθήσει η καθιερωμένη αρτοκλασία.   Οι μαθητές αφού επιστρέψουν στο σχολείο θα αποχωρήσουν. Το σχολείο και το Ολοήμερο δε θα λειτουργήσουν .   Για τους αγίους προστάτες της παιδείας μας θα αναφερθούν οι εκπαιδευτικοί στα τμήματά τους.   Η εορτή των Τριών Ιεραρχών θεσπίστηκε τον 11ο αι. μ.Χ. για να κοπάσει η διαμάχη ανάμεσα στους χριστιανούς που υποστήριζαν έναν από τους τρεις κι είχαν χωριστεί στους "Βασιλίτες", στους "Γρηγορίτες" και στους "Ιωαννίτες". Γιορτή των Τριών Ιεραρχών Κείμενα-Θεατρικά  Ο Βιβλιοπόντικας σε εικόνες ( 6.47 MB )  Ο Βιβλιοπόντικας-σενάριο  Ο Βιβλιοπόντικας-φύλλα εργασίας   Η κυρά καμηλοπάρδαλη ήταν σοφή (19.25 ΜΒ)  Οι σοφές χελώνες-θεατρικό  Γιορτή Τριών Ιεραρχών  Η ζωή των Τριών Ιεραρχών  Οι Τρεις Ιε

36. Το Άγιον Όρος  Η  μοναστική  πολιτεία του Αγίου Όρους ως «Κιβωτός» της Ορθοδοξίας και του πολιτισμού Η οργάνωση της μοναστικής πολιτείας του Αγίου Όρους και η  κοινοβιακή  ζωή Οι πρώτοι ασκητές Εικ. 66 η : Ο Όσιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης, 14ος αι. μ.Χ., Μονή Παντοκράτορος, Άγιον Όρος. Οι μονές του Αγίου Όρους Το Άγιον Όρος  αποτελεί σήμερα τη μεγαλύτερη και σπουδαιότερη μοναστική πολιτεία της Ορθόδοξης Ανατολής με μακραίωνη παράδοση. Η πρώτη μορφή μοναχικής ζωής που γνωρίζουμε στο Άγιον Όρος είναι η ερημητική, αφού ο πρώτος γνωστός ερημίτης, που εγκαταστάθηκε εκεί ήταν ο όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης (αρχές 9ου αι.μ.Χ.). Το 843μ.Χ. αντιπροσωπεία αθωνιτών μοναχών συμμετέχει στη Σύνοδο, που συγκάλεσε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, για την οριστική αναστήλωση των εικόνων. Η πρώτη όμως οργανωμένη μονή είναι η Μονή της Μεγίστης Λαύρας, που ιδρύθηκε από τον όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη το 963μ.Χ. Σύμφωνα με το Χρυσόβουλλο  του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, η Μεγίστη Λαύρα ιδρύθηκε ως «ε

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,  ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.  Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,  ο των αγγέλων βασιλεύς.  Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,  ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.  Ράπισμα κατεδέξατο,  ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.  Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.  Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.  Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.  Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

  Τα χαρακτηριστικά του νέου τρόπου ζωής που φανέρωσε ο Χριστός Ο Χριστός αποκαλύπτει το νόημα της αληθινής χαράς Η Βασιλεία του Θεού είναι πραγματικότητα παρούσα και μέλλουσα Όπως διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, ο Χριστός θεράπευε πολλούς που υπέφεραν από ψυχικές και σωματικές ασθένειες και δίδασκε όσους διψούσαν για την αλήθεια. Μιλούσε στην καρδιά των ανθρώπων, γι' αυτό και τον ακολουθούσαν πολλοί από τα Ιεροσόλυμα, τη Γαλιλαία, τη Δεκάπολη και άλλες περιοχές. Κάποια ημέρα, το πλήθος που τον ακολουθούσε ήταν τόσο πυκνό, ώστε ο Χριστός ανέβηκε σε ένα λόφο για να μπορούν να τον βλέπουν και να τον ακούνε όλοι. Τους μίλησε για το νόημα της αληθινής χαράς και τα λόγια του ήταν περίπου τα εξής: « Μακάριοι (χαρούμενοι) είναι εκείνοι που μπροστά στο Θεό νιώθουν ταπεινοί, διότι η Βασιλεία του Θεού είναι δική τους. Μακάριοι είναι εκείνοι που σε αυτόν τον κόσμο θλίβονται για το κακό που επικρατεί, μετανοούν για τα δικά τους σφάλματα και είνα

Ταξίδευε ὁ Δεσπότης ἀπό τόν Ἀρχάγγελο γιά τό Σολόβσκι. Μέ τό ἴδιο καράβι ταξίδευαν καί προσκυνητές. Ὁ καιρός ἦταν θαυμάσιος, φύλλο δέν τρεμοσάλευε. Οἱ προσκυνητές ἀπολάμβαναν τό ταξίδι ἄλλοι κολατσίζοντας, ἄλλοι σιγοτραγουδῶντας, κάποιοι ξαπλωμένοι στήν κουβέρτα τοῦ πλοίου. Κάμποσοι συζητοῦσαν μαζεμένοι σέ συντροφιές. Ἔτσι συλλογίστηκε κι ὁ Δεσπότης νά βγεῖ λίγο νά ἀνασάνει καί νά χαρεῖ τό ὡραῖο ταξίδι. Πλησίασε στήν κουπαστή γιά νά παρακολουθήσει τήν κουβέντα τῆς συντροφιᾶς. Εἶναι περίεργος νά καταλάβει τί λέει ἐκεῖνος ὁ χωρικός μέ τό μαῦρο σκοῦφο πού ὅλο δείχνει μέ τό δεξί του χέρι κι οἱ ἄλλοι τόν ἀκοῦνε μέ προσήλωση καί τόσο ἐνδιαφέρον. Κοίταξε κι ὁ Δεσπότης πρός τήν ἴδια κατεύθυνση πού ἔστρεφαν νά δοῦν κι οἱ ἄλλοι μά δέν ἔβλεπε παρά μονάχα μιά ἀπέραντη γαλάζια θάλασσα πού ἄστραφτε κάτω ἀπό τό φῶς τοῦ ἥλιου. Ὅταν ὁ χωρικός πρόσεξε πώς κοίταζε ὁ Δεσπότης, σά νά ντράπηκε λίγο καί σταμάτησε τήν κουβέντα του, βγάζοντας τον σκοῦφο καί χαιρετῶντας μέ σεβασμό. Τότε πρόσεξαν κι οἱ ἄλλοι τ